[Latin Version]
OUPNEK’HAT 50.um, NERSING'HEH ATMA.
Lege ubique Nerseng’heh, loco Narsing’hah.
Kand primum.
N.° CLXXII.
Pag. 412, lin. 2, Nersing'heh.
Nersingue, 2.a [x] Tschakdis apparitio. MAHABAR. 12 Porb. 2 part. fol. 562 v. (apud Abr. Roger, Moeurs des Brahmin, p. 161), 4.a [x] Vischnou incarnatio; — Kircher (Chin, illustr. p. 216, 218), 5.a; Baldaeus (lib. cit. Abgotterey etc. p. 484), 4.a.
Samskretice, naraha, martyaha, homo vel femina. Sinhaha, singham, leo: nempe, homo-leo-atma, seu atma cum hominis-leonis attributo, vim simul et humanitatem exprimente: quo recte omnino terminatur Oupnek’hatorum, viam qua creatura ad summum omnium opificem et moderatorem perveniat, idem cum eo efficiatur, monstrantium, series.
Lin. 4, 6, 11, 17, 19, 22; pag. 413, 416, lin. 8: atmai ... Oum est ... facias ... Oum ... tria corpora ... pes quartus.
Ultimum Oupnek'hat claram et didacticam Entis supremi, atma, Brahm essentiae, et quasi compositionis metaphoricae expositionem continet.
1.° Oum est: 2.° ejus tria corpora, scilicet, tres qualitates, creatio, conservatio, destructio, juste temperatae; tum elementa simplicia: 3.° elementa mixta; mundus ut nunc existit; cum tribus corporibus, quae in tribus statibus djiw atma induit, comparatum, unum declaratum.
Lin. 16, relativos; lege: relativos (nesbat).
Pag. 413, lin. 16: Status vigiliae.
Quatuor [x] djiw atma statuum, ejus in istis statibus operatio num, partium, cum quatuor [x] atma pedibus, et eo quod quatuor illos pedes sigillatim constituit, comparatio.
Pag. 413, lin. 19, 20; quatuor divisiones est.
Quatuor istae [x] djiw atma, qui idem ac atma et Pranou, Oum, divisiones, infra, N.° clxxiii, p. 419, 20, explicatae.
Lin. penultima, cepit; lege: capit.
Pag. 414, lin. 23; pag. 415, lin. 1, 2, 3: Ille mundus.... lahout sit .... sine qualitate est.
Quatuor [x] atma status, metaphorice. Ejus scientiae gradus, quorum ultimus, purum gaudium, ens purum sine qualitate.
Pag. 415, lin. 4, 5: illi tres mundi .... mundus [x] maia est.
Id est, in vigilia, somno, somno sine somnio, nihil reapse existit; [x] maia seductione, captione, spectaculo, ludificatione, extra ens unicum alia esse creduntur.
Lin. 15: collectio scientiae etiam non est, cum causk illa, quod divisionis capax non est (modjmee danai ham nist bevasteh ankeh kasmat pedzir nist).
Ea est solius quod revera existit, entis unitas, simplicitas; ut illud scientiae, spiritualium notionum, etiam conceptuum, perceptionum collectionem dicere, sit nefas. Rerum cujuscumque generis aggregationis, formationis, scilicet absolute partium expers est: quod omnem divisionem, successionem excludit, et totum, in se simul purum, aequale, homogeneum unico et indiviso instanti, unico et indiviso loco, seu semper et ubique, universale et concretum, uno et indefesso intuitu cernens, uno et incessabili actu, motu, operans, in constanti, perenni quiete, exprimit.
Verum haec verba, sonus. Deus, qualis in se est, sentiri, lumine mentis interno partim adspici potest, definiri neutiquam: majestatis pondere pressus, vermis, adora et tace.
Pag. 415, lin. penultima; pag. 416, lin. 8: Gradum [x] Pradjapat .... pes quartus.
Quisque [x] atma status superior inferiorem absorbet, et omnia in quartum, lahout, quod est ens natura (djat behab; lego: nahat), resolvuntur.
Hoc [x] Oupnek’hat 50. 1 [ ] Kand primum, attenta dignum meditatione, satis planam, oculo Indicis speculationibus assueto, Entis supremi, in se, et in partes a se prodeuntes quasi divisi, simul et unici, naturae, essentiae, expositionem praebet.
***
Kand secundum.
N.° CLXXIII.
Pag. 416, lin. 25, 26: ab his tribus .... in omnibus statibus aequalis.
Atma, proprie Ens purum, in tribus prioribus imperfectis statibus non est, et tamen cunctis statibus aequalis, par, idem ens absolutum.
Pag. 417, lin. 2, 3, 6: insipientiam (djehal).
Atma, insipientia est, sicut et intellectus, scientia; scilicet omne, positivum, negativum: est, non est, ut pluries dictum, atma ipse, substantia, existentia unica, supereminenter, transcendentaliter est.
Lin. 14, 17, 19; pag. 419, lin. 6: Tov (lege: To) Pranou, cum [x] atma et quatuor matrai [x] pranou ... pede primo ... matrai primo .... quod, a sit.... apparens est.
Subtilis et curiosa quatuor pedum [x] atma, quatuor mundorum seu statuum hominis, cum quatuor [x] Oum matrai, a, aou; m, Sono nasali, et eorum significations, cum ipso Brahm Ente supremo, comparatio. Sic omnia, in natura, ad unum redeunt.
Lin. 22, 23, 24, penultima, ultima: a, in omni littera est .... etiam prima [omnium] litterarum est .... prima omnis est.
Inde sequitur, 1.° alphabetum samskreticum vetus a vocalibus, quarum prima a, ut hodiernum, incepisse; 2.° A alef, in qualibet consonante contineri: proindeque, ka, kha, ga, gha etc. kscha, pronunciandum. Vide supra, Annotat. p. 551.
Lin. 26: et testis etiam est (o gavah ham ast; alibi, schehed).
Id est, sui ipsius, entis sui, testis, sponsor, Ens universale, unicum, elementa simplicia, mixta, semen rerum, mundi, qualis oculis apparet, sese exerit, ostendit, manifestat.
Pag. 418, lin. 6: dualitas (douganegui).
In nomine Oum, ou est rerum dualitas, e maia (supra, N.° clxxii, p. 415) orta, cum mundus nomen et figura tantum sit (infra, p. 420, lin. 8, 9).
Pag. 419, lin. 7, 8; pag. 420, lin. 15, 28: Et quatuor divisio (divisionum) est .... filum (stamen) [x] texere omne est .... atma habet, pranou edam (illas) habet .... secundum non habet.
Quadripartita divisione [x] atma, cum [x] pranou comparatione, illius entis, in natura unici, physica et moralis actio explicata. Prima divisio rerum originem, contextum indicat. Quemadmodum e stamine et subtemine pannus constat, sic rerum universitas ex atma in eam ingresso: quo non creatio ad extra, sed mundum ipsum [x] atma constituere, esse, aperte declaratur.
In nim matrai proprie quatuor hae continentur divisiones (infra, N.° clxxiv, p. 421, lin. 5, 8, 9).
Pag. 419, lin. 14, 15: seipsum cum quaerente .... seipsum donum faciunt (facit).
Moysem hac de re audiamus. Cumque quoesieris ibi (inter gentes dispersi), inquit Legislator, populum Israel alloquens 1 [Ou bekasektem michscham et Jehova Eloheka ou matsata ki tidreschennou bekol lebabeka ou bekol nafscheka. Deuteron. IV, 29.], Dominum Deum tuum, invenies eum: si tamen toto corde quoesieris, et tota tribulatione animoe tuoe.
Quod ipsa Veritate confirmatur. Quoerite, ait Jesus, et invenietis 2 [[x]. Matth. VII, 7.] .... qui quoerit, invenit 3 [[x]. Id. v. 8.].
Quoerite ergo primum regnum Dei, et justitiam ejus, et hoec omnia (victui necessaria) adjicientur vobis 4 [[x]. Id. VI, 33.].
Eadem, ut videre est, apud gentes locis et moribus maxime dissitas, credita et tradita, precum puro, sincero et fidente corde fusarum, maxima, quae justitiam spectant, id est, ipsum Entis supremi possessionem, efficacia. At de omnibus fere, etiam Christianis, verum: populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me 5 [[x]. Marc. VII, 6. Isai. XXIX, 13.].
Pag. 420, lin. 20, 28: et ghanneh (sonus nasalis) .... secundum non habet.
Subtili modo, cum nim matrai, sono nasali, atma collatus. Cm semel ad spiritualismum mentes vertuntur, minima ratio, una littera parilitatis ansa serio obtruditur. Rident, aspernantur critici, contrario nisu, obtentu disparilitatis, in similem culpam et ipsi labentes. Medium in omni: at quam rarum, quam difficile! E Cocceio, apud reformatos, celeberrimo 17.a saeculi theologiae professore, figurismum, ut vocant, etiam catholici (Duguet et ejus systemati adhaerentes) hauserunt, magistrum, quem non citant, dedignati: et, in S. scripturae interpretatione, inprimis, a convulsionum apparitione, ab erudito et sagaci commentatore longe recedentes, vel cunctam, vel nullam, pro libitu, figurativam plerique admittunt expositionem.
Lin. 24, 25, in [x] hasti (existentia) ejus [x] nisti (non existentia) mundi est (dar hasti ou nisti aalem ast).
Scilicet, Deo existente, nihil aliud existit. Illi enti ullum secundum non est (lin. 17, an dzatra hitsch douioum nist).
***
Kand tertium.
N.° CLXXIV.
Pag. 421, lin. 2, 14, 15; pag. 422, lin. 19; Littera prima .... (homo) .... in se destructum (annihilatum) efficiat .... sexdecim fiant.
Quatuor pedes [x] atma cum quatuor litteris [x] pranou (Oum) iterum comparati: cujus objecti profunda meditatione, omni ad unum redacto, rerum universitatem in se homo annihilare tenetur.
Pag. 421, lin. 15; pag. 422, lin. 19, 20, ultima: In littera primi [x] pranou .... sexdecim fiant. Quicunque sexdecim res, .... superveniente sit.
Entia, agentia, physica, moralia, etiam librorum divinorum partes, mensuras, formulas, quae (supra) T. I, N.° lxxvi, p. 350, 361) solem in cursu diurno, diversis anni tempestatibus, comitantur, triumphalem ejus pompam et incessum efformantur, cum rebus in quatuor [x] pranou (Oum) litteris contentis, additis quatuor mundis, uno pro una littera, et in quoque matrai quatuor matra suppositis, conferre operae pretium est. Orbem universum, naturam omnem, totum rerum existentium systema in atma contineri apprime noscere, haec quasi bucceam absorbere, in seipso deorsum ferre, supremum scientiae culmen, a novd in mundis apparentia tutamentum.
Pag. 422, lin. 26, [x] aoudia; lege: [x] aoudia.
Lin. 27, [x] dormire; lege: [x] dormire.
Pag. 423, lin. 1, 14, 15, 19, 20, 24, 25, penultima, ultima; pag. 424, lin. 3, 6, 7, 11: Primum oportet quod .... infra cordi .... in circulo .... in umbilico ... in corde ... inter duo supercilia ... [et medium] cerebr i.... in medio cerebri ... forma gaudii fiat.
Ens unicum et universale cum omnibus divisionibus, cuncta haec ipse effectus, in quatuor [x] pranou (Oum) matra, in diversis corporis partibus, inde a sub corde, usque ad intra duo supercilia, medium cerebri, juxta tria ejus attributa, tandem ens totum, quod forma gaudii, ejus qualitates, sibi repraesentat Indus alta immersus meditatione.
Pag. 424, lin 12, 13, 15, 17, pag. 425, lin. 3, 9: Post ab illo .... Brahma .... alef maftouh .... nasout .... nim matrai .... Pradjapat .... Haranguerbehah .... deorsum ferat (absorbeat).
Qua ratione tria primi ordinis agentia, tres [x] pranou (Oum) litterae, tres mundi seu status corporis, quartum horum, tria hominis, tria mundi corpora, in luce seu forma scientiae; id est, ea omnia in se nihil esse apprime sciens, formam gaudii, scientiae, lucem deorsum ferat (absorbeat), sicque Ens ipsum evadat, attentione dignum. Inde patet, ut jam dictum (et saepius certe, quam vellem, operis natura eadem forte ad nauseam, iterum atque iterum, iisdem ferme verbis, stilo rudi, ordine inconcinno, dicere cogor), totam illam Indicae mythologiae structuram, in agentia physica, moralia, spiritualia, materialia distributam, sensu allegorico, Ens unicum ejus attributis exprimente, debere intelligi; verumque Indum, et quemlibet alium hominem, cuncta ad unicam substantiam, quae substantia ultimo ipse est, qua ratione in Oupnek’hat traditur, reducentem, verum Brahmanicoe e Vedam deductae institutionis scopum, supremam in hoc et in altero mundo beatitatem attingere. Hoc nude et didactice, arido, ut vocant, simplici, sermone declararent Europaei recentiores philosophi: ambagibus implicatum, comparationibus, sic arbitrantur, elucidatum, spirituali cum materiali, coelo cum terra mixtis, tradunt Indi doctores, communi mentium captui haud idoneam, incommodorum causa, altiorem, sublimem simul et abstrusam doctrinam exponere metuentes.
***
Kand quartum.
N.° CLXXV.
Pag. 425, lin. 12, 19, ultima: atma .... (Creator magnus, afridgar bezorg) .... Brahm magnus .... (unum) efficiat.
Qua ratione Creator atma, Brahm dicatur, ex antea expositis planum. Creavit, id est, res quae non erant, scilicet eo modo quo non erant, produxit: quod quidem vere etiam ex nihilo, sed non sensu communiter accepto, creare est.
Pag. 426, lin. 1, 3, 9, 17, 18, 24, 25, 27: Ipse ille atmai ... quarto matrai ... [x] ego et [x] te ... undecim voces ... quod [x] lahout est ... significatio undecim vocum [x] aiet .... dicens: tu, ego ... unum efficiat.
In quarto [x] pranou (Oum) matrai, pram atma; ejus attributa: undecim vocum [x] aiet particularis explicatio.
Omni personalitate semota ([x] ego, [x] te), cum in natura, atma sola sit persona, in se existens substantia, et solus in omni [x] ego pronunciet et efficiat, atma illum unice meditari, seipsum eum esse, firma fide tenere Indo praeceptum.
Pag. 426, lin. ultima; pag. 427, lin. 1, 7, 8, 9, 16, 19: [x] maschghoul ... cum [x] schoghl ... maia ... mendacium est, et mater ... sensuum ... sicut leo, deorsum ferens (deglutiens) omne est.
[x] schoghl, seu profundae meditationis modus. Maia, mendacium; id est, res ut existentes, dum nullae sunt, ostendens; mater sensuum, qui et ipsi erroris fontes, cum praeter atma nihil revera, absolute in natura, ente proprio subsistat.
Ab attributo primario [x] atma, quod attributum etiam [x] Roudr, Maha diw, est, cuncta, ut leo, devorantis, in se deorsum ferentis, nomen Nersing'heh.
***
Kand quintum.
N.° CLXXVI.
Pag. 427, lin. 22, penultima, ultima; pag. 428, lin. 1, 5, 7, 17, 18, 24, 25; p. 431: Ipsum hoc akari .... a cum maftouh ... circumdans ... (penetrans) omnes litteras est ... akari .... maia ... beneficum est ... nersing'heh est... leo, omne deorsum fert, .... in seipsis deletum .... Brahm factae sunt.
Trium primarum [x] pranou (Oum) matrai virtutum, Entis supremi naturam referens expositio.
Primum akar, a apertum; ubi leonem, cuncta absorbentem, [x] maia, illusione, errore, externae apparentiae, quasi existentiae causam, semper in medium adduci advertendum est; et doctorum animas dogma istud apprime callentes, ipsum Brahm effectas, in seipsis deleri, novae apparentiae metu liberas. Peculiare [x] akar, omnia circumdare, amicum esse [x] maschghoul: alia, in aokar et makar, repetuntur attributa.
Pag. 428, lin. 25, 26, 27; pag. 429, lin. 1, 2, 23: Brahm factae sunt. Ipsum hoc aokar, quod vau mazmoum (ou) est, cum excessu .... magnum .... et cum sensibus (in sensus) non ingreditur: ipsum cum seipso lumen est: et ipsum cum seipso .... apparens est. (O behavas dar naiad khod bekhod roschan ast o khod bekhod zzaher ast.)
Eadem fere [x] aokar et akari laus. Priori peculiare, maximum esse, in sensus non ingredi, esse lumen per seipsum; quod internam denotat, absque sensuum medio, perceptionem, ipsum Ens supremum, mentibus sese immediate manifestans. Unde innatas ideas antiquitus apud Indos inveniri recte concludi potest. Cachinnationi irridentes indulgebunt Lockiani et Condilliaci, solo materialismi jure, nullo verisimili argumento, quidquid in contrarium asserant.
Pag. 429, lin. 24, ultima; pag. 430, lin. 12, 22, 23: hoc makar ... opulentia magna ... cum seipso lumen est ... maia magnum habet .... dicens: ego ..... ab akar .... ab aokar majorem ....
[x] makar (mim saken; supra, akar et aokar) encomium: iis majus est. Peculiaris ei opulentia magna; testis omnis rei, ut akar, est; dicens: ego, in cuncta re, lumen cum seipso, quemadmodum aokar. At vero [x] maia magnum habet (o maia bezorg darad). Quae proprie ultima est [x] Oum littera, rerum universalitatem includens, [x] maia magnum, scilicet captionis, ludificationis fontem habet, errori maximo, falsa omnis generis existentiarum repraesentatione, larva, dans occasionem. Non nisi enim majore maia, quodlibet ens, extra atma, quolibet alio majus dici potest.
Haec omnia attente et unice cogitare, iis mentem fixam habere, supremus beatitatis apex: qui eo pervenit Indus, in se deletus, superstate sola perceptione, ipse Brahm evadit.
***
Kand sextum,.
N.° CLXXVII.
Pag. 431, lin. 9, 10, 14, 15, 17, 18; pag. 432, lin. 11, 15, 16, 17, ultima; pag. 433, lin. 5: mokelam sensuum .... Peccatum, quod shaittan est ... e nim matrai [x] pranou (Oum) scitum fiat .... quartum est .... quartum non est ... bahder ... non bahader .... id est, aliquis, quod, peccatum ... forma [x] atma fiat .... a non visu .... pes quartus [x] atma .... e mari dualitatis ut non timuerunt.
Parabola, qua a peccato victoria reportari queat, seu malum in bonum converti, edocetur.
Ens supremum nim matrai [x] pranou (Oum) est; quartum numero, sed revera, omne. In Ente illo unico, ideo quod omne est, contraria simul existunt.
Mens, quae abstrusum istud et primarium dogma apprime intelligit, undecim voces aiet [x] Nersing’heh callens, quod verae felicitatis status, peccatum ei peccatum non est; dummodo tamen a concupiscentia, cupiditate, appetitu carnali immunis sit. (Az hamin djehet del har keh az gheir bini pak na schodeh baschad ve az hava ve hers ve schahawat dour mandeh baschad ou baiad ke be nim matrai tschaharom pranou keh tschaharom pai atma ast ke teria ast az in aiet Nersing’heh keh panzdah (iazdah) lafzz darad intschenin atmara bedanad gounah ou schaittan oust aain atmai ke hasti o eelm o porserour nour ast mischavad.)
1.° Ex hoc textu attente considerato, non de peccato voluntario, sed casu, ignorantia, non visu, corde non consentiente, patrato, in Oupnek’hat esse quaestionem, recte concludi potest.
Peccatum, forma [x] atma, dura sane locutio est, at systemati Indico congruens, quaeque sano sensu, additis addendis, explicari queat.
Peccatum, vere schaittan, tentator, seductor entis intelligentis, cum sensuum praefectis, seu sensibus ipsis, [x] maia filiis (supra, N.° CLXXV, p. 427), nihil hic aliud erit, quam dualitatis opinio, unicitatis dogmati opposita; illius dogmatis professione sensus victoriam obtinent; peccatum ipsum evanescit, et Brahm, quemadmodum sensus unitarii, evadit. Forsitan bellum [x] Fereschtehha (supra, T. I, N.° V, p. 16, 18; N.° XX, p. 89) cum Schaittan, qui corpus atma esse profitebantur; et priorum, mensurae kaitri, scilicet unicitatis formulae, pronunciatione, triumphus, allegorice ipse ille sensuum cum peccato conflictus est.
Mare dualitatis rerum est existentia, praeter atma unicum. Hujus metu pulso, sicut et initio Fereschtehha, [x] aiet undecim vocum prolatione, oi Mokelan sensuum peccatum debellant, ad nihilum redigunt.
2.° Persica verba quae retuli, recte perpensa, totam moralem disciplinam includunt: excessus enim omnes e carne, cui mens, serva nimis, misere subjacet. Contrario nisu in adversum tendere, solum remedium.
Superfluo abstinere, temperantis est: necessario, quantum possunt, sapientis, praesertim Christiani. Quod quidem recentibus, elapsis e revolutione, vel primum ejus praeconibus, moralistis, qui, infirmitatis humanae praetextu, vere autem proprii commodi causa, in Proverbiis Salomonis et aliis S. Scripturae libris, aureae mediocritatis laudem, uti Secouristoe, et generatim in omnibus sectis non-conformistoe singularis doctrinae, disciplinae, aliquando etiam spurcitiei exempla quaerentes, reperta confidenter efferunt, forte minus arridebit.
At vero in scriptis recta et intenta nimis nequit esse norma, quam, in actionibus semper inflectit et incurvat humanus affectus.
Pag. 433, lin. 22, ultima; pag. 434, lin. 1, 14: Et quisquis illam lucem .... factus, (sic) maneat. Et sensus externos.... Pra Brahm .... fiat.
Veri saniasi (p. 433, lin. 20, 22, [x] Fereschtah) ad ultimum abnegationis, perfectionis gradum perventi, imago, quae autem, juxta Indorum opinionem, nimis saepe ob oculos poi non potest. Ex iterata, continua praxi, habitus; ex habitu status permanens, velut natura exsurgit. Homine avulso, quasi supernaturalis restat existentia; id est, ens creatum evanescit, solus Creator, atma, Brahm remanet.
Pag. 434, lin. 2, 3: patientiam et sufferentiam (tolerationem) regulam (consuetudinem) suam efficit (tahammel o bardaschtra schiveh khod sakhteh).
Non hic vita, honesta quidem, probitate conspicua, at amoena praescribitur. Inter duos mundos eligendum. Vel in praesenti, inferiori, fruendo opibus haud prohibits, deliciis, degendum: vel ad futurum, superiorem, rejectis istis omnibus blandimentis, labore, patientia, molestias cujusvis generis ferendo, anhelandum. Inprimis, cum aetate (vulgus mutationem vocat) ascendendum: quae in quatuor Indi spiritualis statibus observatur gradatio.
De vero jus to sublimem audiamus philosophum.
"Nudandus ergo, inquit Plato 1 [[x]. Plat. Op. T. 2, de Republ. lib. 2 (1578), p. 361, c. d.], omnibus coeteris, proeterquam justitia, atque ita constituendus, ut priori (ei qui munerum honorumque causa justus est) prorsus opponatur: ut cum nihil agat injuste, existimetur injustissime agere, ut ad verum germanumque justitioe examen sit penitus exploratus: ac proinde neque infamia, neque omnibus casibus, qui varii et multiplices in hanc vitam cadunt, immergatur: neque a proposito tamen ullo modo dimoveatur, sed in eo ad mortem usque immotus constansque perduret: licet habitus fuerit injustus dum viveret, esset tamen justus.
Tribulatione ergo, angusta, quasi lydio lapide, probari debet patientia. In tribulatione patientes, inquit Apostolus 1 [[x]. Rom. XII, 12.], qui verum, in Christo, pietatis signum, persecutionem statuit: et omnes, ait 2 [[x]. Timoth: III, 12.], qui pie volunt vivere in Christo Jesu, persecutionem patientur: persecutionem, vel internam, a seipsis, affectibus non edomitis; vel externam, a saeculi asseclis, etiam legitimis dominis pastoribus, amicis, parentibus. Nedum igitur fugiantur, ut vera ad Christum via, ipsa pietatis tessera, demisse a supremo Moderatore petito patientioe dono, persecutio, aerumnae, animi et corporis angustiae sunt eligendae, quaerendae.
Petito demisse a supremo Moderatore patientioe dono, non Stoicorum, Pelagianorumque, antiquorum et recentium, alto supercilio, qui bus solemne: contemnamus igitur, inquiunt, omnes ineptias (quod enim levius huic levitati nomen imponamus?) totamque vim bene vivendi in animi robore, ac magnitudine, et in omnium rerum humanarum contemptione ae despicientia, et in omni virtute ponamus 3 [Cicero; Tusculanar. Quaestion. (1562) lib. l, fol. 62 recto.].
Lin. 16, 18, 21, 22, penultima, ultima; pag. 435, lin. 1; 2: cornua cum sine cornu .... Significatio [x] Nersing'heh ..... Nersing’heh est .... duo cornua [x] djiw atma .... Brahma, et Beschn, et Mehisch .... quietem sumunt (aram miguirand) .... trium qualitatum .... figurarum.
Djiw atma cum duobus cornibus, pram atma sine cornu; haec tria, scilicet particulare cum universali, unum efficere jubetur. Mystica [x] Nersing'heh, et trium agentium, Brahm, Beschn, Roudr, expositio. Tribus praedictis ad unum redactis, nulla trium hominis statuum, creantis et creati differentia. Tres cognitae, suppositae in naturam primariae operationes e medio tolluntur; quod his verbis, Brahma, Beschn, Mehisch, quietem sumunt, expressum.
Systematis Indici struem theologicam allegorico modo significare; ultimo ad unum redire diversos hominis physicos et morales status, lectorem antiquarum opinionum studiosum observare non pigeat.
***
Kand septimum.
N.° CLXXVIII.
Pag. 435, Lin. 9, 18; pag. 436, lin. 3, 4, 11, 17, pag. 439, 440, lin. 4: littera prima.... littera secunda.... littera tertia .... totus leo deorsum ferens fiat .... lumen efficitur .... unum faciat.
Tres [x] pranou (Oum) litterae adhuc explicatae, vocibus Samskreticis, attributis Ens supremum referentibus: unde tribus istis litteris in unum coactis, totus leo, sing’heh, deorsum ferens, omnia absorbens; qui Indicae hypotheseos scopus, hominem ad quartum, seu hasti, existentiae, statum deferendo, efficitur.
Pag. 436, lin. 20, 23, penultima, ultima; pag. 43 7, lin. 1, 2, 8: ipso hoc modo .... aham alef maftouh .... alef maftouh est .... e [x] alef maftouh .... quidquid visum fiat, omne Brahm est .... illius (rei) intrat.
Qua ratione aham, samskretice, ego, nomen omnis entis factum: unde alef maftouh, prima [x] aoum littera, quae in aham, nomen omnis rei fiat, atma sit; ex eo atma quaerendus.
Forma syllogistica: quidquid visum Brahm est; atqui Brahm figura [x] hasti; ergo omne visum, proinde mundus, visu, intellectu cognitus, Brahm est. Materiale est et spiritale, [x] videre de quo hic agitur.
Pag. 437, lin. 7, 12, 14, 15, 18, 20, 21, 22, 24, 25, 26, 27; pag. 438, lin. 1, 3, 6: scientia ... anobhou ... vadjan .... oculum texit .... sensibile est .... sensibile non est ... Brahm .... Oum .... pronunciet.
Primas rerum ideas, seu metaphysicae principia, apud Indos sapientes tradendi methodus.
Oculum tegere, comite silentio, rem sermone declarari non posse, signum.
Samskretice, vaschanam, verbum, vox: vaschani vrouttihi, silentium. Vagbandaha, praestigium, incantatio ad os occludendum, imponendum silentium.
Cum autem rubra nota verbum vadjdan in textu non signetur, ad Persicam linguam, deri, in qua, be vadj goftan, in silentio, signorum ope, ore operto, labiis compressis, ut Parsian, statis temporibus, loqui est, videtur referendum.
Sensibile et non sensibile, hasti, Brahm est. Ratione m finalis, Brahm et Oum unum et idem.
Existentia, scientia, [x] incognitae, quae verbis exprimi nequeunt.
Pag. 438, lin. 7, 8, 11, 17: tempore quod .... aliquid petunt .... alef maftouh .... lumen fiat.
[x] Oum litterarum cum Brahm connectionis ratio, sensus identitas; e verbi Oum significatione affirmativa. Hujusce modi scientia, homo perfecte liber redditus.
Pag. 438, lin. 17, penultima, ultima: Hic totus mundus ... omne Brahm est .... in omni, is est.
[x] Brahm et mundi attributorum corelatio, identitas.
Pag. 439, lin. 5, 13, 25, 26, 27, penultima: Tempore quod ... (his immiscet) .... hunc djiw atma .... mini saken... alef maftouh .... vau mazzmoum .... lumen fiat.
Quando homo, somno vel meditatione immersus, versus mundum non tendit, de eo non cogitat, mundus totus, Brahm est evadit: experrectus autem, aut ab attenta perceptione avulsus, rebus externis redditus, intentus, eminenti ista, qua Brahm, mundus erat, existentia privatur: [x] Brahm, sub ratione [x] mim saken (m), cum alef maftouh (a), et vau mazzmoum (ou) considerando; id est, Pra Brahm cum djiw atma simul juncto, ad ultimum beatitatis, perfectionis gradum evectus, in seipso lumen fit.
Pag. 440, lin. 1, 4: cornu(a) .... cum hoc [cornu] (vau) unum faciat.
Theologicus ille litterarum nominis Oum, dicerem, ludus, est simpliciter trium ejus caracterum, a, ou, m, quorum priores duo dant cornua, simul junctorum, et sic integram vocem Oum efformantium, prolatio: cui quidem junctioni, propria cuilibet litterae virtus communicatur: unde Brahm ipse, Ens supremum exsurgit.
***
Kand octavum.
N.° CLXXIX.
Pag. 440, lin. 7, 8, 13, 17, 26, ultima; pag. 441, lin. 1: nim matrai .... stamen subtemen .... secundum non habet .... funis [(in) corollam precariam] .... Oum .... loquela .... e loquela.
Trium vocis Oum litterarum virtute tradita, ad nim matrai, sonum nasalem auctor transit. atma est, rerum stamen, subtemen, in eas, sicut funis in corollam precariam, ingressum, unicum, sine secundo. In omni quaestione, affirmando vel negando, Oum respondetur: eo modo Oum principium loquelae, extra quam nihil sit; proindeque nim matrai [x] Oum complementum et substantia.
Oum et atma; atma et Brahm unum: unde Oum et Brahm, Ens supremum, unum et idem.
Supra (T. I, N.° IV, p. 15, 16), a nominis Oum expositione, incipit primum Oupnek'hat: ejusdem nominis, quod omnia includit, Entis primi et unici attributa, qualitatibus et virtute ultimum Oupnek’hat recte terminatur.
Pag. 441, lin. 5, 10, pag. 442 lin. 5; pag. 443, lin. 1, 2, 3: Hoc secretum cum excessu tegendum est ... mundus cum Domino magno mundi unum fiat.
Super hoc dogmate, nempe, mundum cum Domino magno mundi unum esse, altissimum injungitur secretum.
Pag. 441, lin. 11, 13, 15, 21, 26, 27, 28; p. 442, lin. 1, 6, 20, 21, ultima: atma donum faciens seipsum est ... Haec omnia animantia a seipsis vitam non habent (in hameh djandaran az khod hiat nadarand) .... non potestas dixit ... [quod...] frustum totum .... factus ... seipsum cum quo (cui) det?...] Oum forma scientiae est. Et omnis mundus etiam forma scientiae est .... hic mundus, quod, scientiam et animam non habet (ve in aalem ke eelm o djani nadarad) ... tempore quod ... hic atma forma scientiae .... loquela etiam Oum est ... omnes res approbatum facit ... sine metu fiat.
Expressius entia omnia vitam non ex se, in se, sed ex Ente supremo habere, dici non poterat.
Supra (N.° clxxix, p. 440), cum filo, quod corollam precariam ingreditur, atma comparatus est; hic de eo contrarium: similiter aliae qualitates affirmantur, negantur. Sic procedit Indicum systema. De Ente supremo, nec, est, nec, non est, nec, ulli communicatum, cum solum omnino sit, dicere vetitum.
Mundus iners, sine intelligentia, anima, et tamen, ut Oum, atma, forma scientiae, loquelae causa; cuncta haec ab atma, quocum unum fit, accepit. Inde, ultimo, omnia unum; scilicet, Brahm, Oum, mundus; quaeque forma scientiae.
Sublimis at non vulganda doctrina; quam qui recte tenet, intelligit, ita ut ullam, extra atma, entis particulam non agnoscat; alioquin mille frusta fiat; vita functus, e morte liberationem non obtineat; homo iste Brahm sine metu efficitur.
***
Kand nonum.
N.° CLXXX.
Pag. 443, lin. 26; pag. 454, lin. 7: hoc Oum .... cum eo (ad eum) perveniat.
[x] Oum, quod forma [x] atma est, essentiam edoceri, a Pradjapat oi Fereschtehha postulant. Agentis istius, [x] atma, leonis cuncta deorsum ferentis, in se demergentis, unici, natura, attributa; [x] maia, secundum quid, praeter atma, Brahm, in rerum universitate, errore, seductione monstrante, cum omne unum sit, separatum apparens. Quidquid de maia (T. I, N.° LXXXVI, pag. 405, 406; Annotat. p. 639-642: supra, N.° cxxx, pag. 215, not. 1; Annotat. p. 628) dictum est, huic loco apprime convenit. Denuo legendum repetere rei abstrusae, obscurae, novam forte caliginem effundere foret; saltem esset actum agere.
Pag. 444, lin. 5, 6: hic atma leo .... existentiam apparentae tem non habet (taaieni nadarad).
Scilicet, quae sensibus percipi possit, existentiam.
Pag. 444, lin. 17, 18, 19, 23, 24: res alia .... cum seipso (per seipsum) intellectus fiat .... quidquid longum .... non potestas intellexit .... et a [x] scire et non scire .... cum puro vadjdan acquisitus fiat. (O barai fahmanidan in tschiz diguer der kar nist khod bekhod fahmideh mischavad az in djehet ke har tscheh ttoul o arzz o djesm darad be nazzer o del dar miaiad tschoun in atma az hameh inha manzeh ast oura behistsch tschiz natevan fahmid ve az danestan o nadanestan ham manzeh ast o bemahazz vadjdan iafteh mischavad.)
Ens supremum nullam dimensionem habet, nihil quod sensus queant apprehendere; per seipsum, lumine intimo, intelligitur: proprie loquendo, nec scitur, cum vera scientia entis essentiae notitiam includat, quam infima creatura, quando de supremo Creatore agitur, assequi posse dicere nefas: nec nescitur; siquidem ejus existentiam, quam comitatur ipsius naturae qualiscunque adumbratio, mens humana cognoscit. Sermone autem id declarari, idonee exprimi omnino impossibile.
Lin. 26, 27, 28: maia figura caliginis et non scientiae est ... ipsum ... (quod) scit (lege: dicit), quod ego non scio; ipsum hoc ([x]) non scire, maia est. (Keh khod migouiad ke man namidanam hamin nadanistan maia ast.)
Id est, revera quidem verbis [x] maia explicare, exponere, haud pote: qui tamen se nescire fatetur, eum indicat, cum non scire, maia sit.
Lin. penultima, ultima, pag. 445, 446, lin. 3, 4, 14: Maia apparens faciens ..... errorem ..... multiplicitatem ...... filius et pater ipse est .... trium qualitatum, quod, [x] eidjad ... cum figura [x] Mehisch, apparet.
Fusa [x] maia expositio, qua, cuncta Indici systematis agentia meros ejus, scilicet erroris, esse foetus, ipsum maia non semper fuisse, producentum esse et productum, tribus naturae operationibus separatum, diversum, multiplicem apparere; verum unicum Ens, atma, cujus figura, ut Brahma, Beschn, Mehisch (Roudr), per tres animi et orbis universi dispositiones, in orbe operationes, ad intuitum venit, existere demonstratur.
Conceptus istos, communi vinculo (primario Indorum dogmate) concatenatos hic indicare sufficiat: profundae meditationi, si vacat, connexionis rado, expositio est committenda.
Pag. 445, lin. 7, 8, 9: et ipse hic maia to electum (voluntarium) sine electione (involuntarium) ostendit, et [x] sine electione, electum (ve hamin maia mokhtarra biekhtiar minomaiad o biekhtiar mokhtar).
Maximi momenti effatum. Errore, quod reapse voluntarium est, esse involuntarium; et e contra; homo arbitratur. Ratio est transcendens, qua res ut sunt in se, sunt; at humanae menti, luteo hoc in orbe, caligine ([x] maia) obvolutae, tales apparere nequeunt. Inde difficultates de natura et origine boni et mali, et quaestiones, quae ad abstrusam istam, nec unquam solis animi viribus explicandam materiam pertinent. (Vide supra, T. I, Annotat. p. 568-587; supra, Annotat. p. 471-519.)
Lin. 20, 21; pag. 446, lin. 3, 4: servum (servientem).... cultum (adoratum) .... filius et pater .... trium qualitatum.
Errore, servus, serviens a culto, adorato: filius a patre; tres qualitates, creatio, conservatio, destructio, a se invicem distinguuntur: omne unum et idem.
Pag. 446, lin. 12; in divisione [x] temouguen, cum figura [x] Brahma.... (Dar kasm rad, ouguen be ssourat Brahma o dar kasm satguen bessourat Beschn o dar kasm tamouguen bessourat Mehisch minomaiad.)
In primariarum naturae operationum ejus agentibus Brahma? Beschn attributione, idem ordo ac supra (N.° LXVII, p. 316; Annotat. p. 590) hic servatur: communiter de satguen, creatione, Brahma dicitur; de Radjouguen canservatione, Beschn.
Pag. 446, lin. 18, 20, 21, 22, 23, 25, penultima: differentia inter animas et Haranguerbehah ... seipsum collectionem, animarum ut scivit, [x] ego: dicit .... tres figuras habet .... eidjad ab (per) Haranguerbehah .... apparens fiat.
Haranguerbehah, collectionem elementorum simplicium esse notum est; hic, animarum, et ut persona tinica, [x] ego: dicit: tres qualitates primariorum agendum, et actionem induit; per eum Creator operatur.
Sic, in systemsate Indico, entia, agentia permutantur: quo quidem ea omnia meras esse relationes, quasi unici Entis agentia, modificationes, in promptu est.
Pag. 447, lin. 5, 6, 24: atma .... djiw atma .... quatuor s tatibus .... nasout .... ab omni superior est.
[x] atma et djiw atma identitas: djiw atma in quatuor hominis statibus: [x] atma qualitates, attributa.
Lin. 26, illorum; lege: illarum.
Lin. 27, 28; et eum cum indicio digiti, (quod) cum latere suo (versus seipsum) facit, facit intelligere (ve oura be eschareh angoscht be djaneb khod mifahmanad).
Id est, ad seipsum intentus, versus, suo ipsius intuitu, [x] atma homo, quasi digito indicatum, in seipso cernit, intelligit.
Lin. ultima, p. 448, lin. 1, 2, 3, 4: cum omnibus sensibus .... quidquid existit .... [x] hasti ejus .... quidquid ab omni longe prius est, etiam is est.
Scilicet, cum atma omne sit, omnium ope, vissu, sensu percipi potest.
Pag. 448, lin. 8, 24; pag. 449, lin. 5; testis omnis (entis) est (schahed hameh ast).
Testis est eo sensu, quod omnia entia existere, et tali modo, testimonium perhibet, cum in illis existat, eis esse tribuat.
Pag. 448, lin. 9, [x] lege: [x].
Lin. 15, 16: Djibril, et Mikail, et Asrafil.
Tria agentia (pag. 446), Brahma, Beschn, Mehisch, hic ab interprete Mohammedano nominibus Alkoranicis decorata. Sic in vetustissimorum monumentorum versionibus quaedam, memoriae lapsu, vel mente minus attenta, quae remotam eorum aetatem minimi labefactant, impugnant, inseri potuerunt.
Ibid. lin. 26; pag. 449, lin. 2, 3, 4, penultima, ultima: fundi aridi .... sine anima .... quidquid ab eo cum [x] atma quam relationem habent? ..... ab atma [apparens] factum ..... forma ejus est (har tscheh az ou [zzaher] schodeh ast aain oust).
Omnia, etiam insensibilia, ab atma: undique, ubique ejus forma. Veritas, dogma, de quo dubitare nefas: quod dicam in ea (responsione) dubium non est; pag. 449, lin. 1. (Ke migouiam dar an schak nist.)
Pag. 449, lin. 13, 16, 22, ultima: illud, quod fluere .... djiw atma .... pram atma .... illud etiam vos estis.
[x] djiw atma et [x] atma, in homine, qui ille (atma) ipse est, cessat differentia.
Socraticae institutionis modus (pag. 449-453) observari potest: interrogando, [x] Fereschtehha Pradjapat edocet, informat.
Lin. 14, 15: testis (cautio) omnium sensuum est (gavah hameh havas ast).
Djiw atma, cautio, testis sensuum, quo spondente, providente, existunt, facultatem sibi propriam recipiunt, exerunt, agunt.
Lin. 17; ut secundum: lege: et secundum.
Pag. 450, lin. 18, 19: hoc quantum ipsi scivistis, quod, nos nescimus, ipsum hoc scientia est. (In kader khod danested ke namidanim hamin danai ast.)
Scire se nescire, scire est: subtilis, ut alias observavi, sed recta ratiocinatio.
Pag. 451, lin. 5, 6: ipse hic intellectus (fahmidegui) vester .... Brahm est.
Inquisitione, argumentatione, verificatione, atma comprehenditur: ipse intellectio, intellectus, per se, hominis est, sese mentibus infundens, sui imaginem, formam, entis communicatione, animis impertiens, imprimens.
Lin. 15, 16, 17: cum [x] Oum [x] atma videtis: in hoc verbo ullum dubium non afferatis .... et Brahm, atma est, et Oum, atma est.
Indici systematis dogma fundamentale, sine dubitatione tenendum: atma et Oum ejus nomen, verbum, unum et idem; scilicet Brahm, Ens supremum.
Lin. 19, 26, ultima; pag. 452, lin. 3, 8, 12: Hic atma in vocem ... pran, et apan ... sine simili .... cum [x] Oupnek'hatha'i .... hens .... adjpa .... videatis.
Nec sensu, nec intellectu, ut jam dictum, sold [x] Oupnek’hat lectione, meditatione atma cognoscitur.
Pag. 452, lin. 6, (pro); lege: (proe).
Lin. 8, 12; hens .... adjpa .... videatis.
Samskretice hens, anima, flatus. Hic hens adjpa, pran, spiritus, halitus est, cujus sonus grafice exprimitur.
Respiratione vivunt omnia animantia; respiratio atma est. Per atma ergo; fluentia sunt; mysterium his verbis reddituin: ego id sum; id ego sum: scilicet, adspiratio et expiratio.
Pag. 452, lin. 23, 24, 25: quidquam acquisitum non est .... bene invenistis.
Scilicet, proprie nihil ab atma provenire, eum unicum esse, existere, cognoscendo.
Pag. 453, lin. 7, 9, 10: quod, videmus, a [x] expositum facere illud timemus .... quaestiones multum fecerunt, considerationem faciunt.
In disceptationibus, Indi modum interrogandi servant, etiam responsis non contenti, novis quaestionibus abstinent, nisi magister ad id eos incitet, hortetur. Merces ab Indis exquirunt Europaei; temperantiam, placidum animi habitum, urbanitatem dedignantur avidi mercatores, aut bellatores quaestuosi.
Lin. 17, 18; atma .... Proinde atmai, quod, scientia pura sit .... quo loco.
In Ente supremo, substantia et qualitas, attributum, unum quid. Atma nullo loco; proinde scientia pura, quae atma est, etiam loci expers.
Lin. 23, 24, ultima; pag. 454, lin. 7: pranou etiam quatuor status habet; et atma etiam quatuor status habet ... seipsum est, sciat .... cum eo (ad eum) perveniat.
[x] atma et pranou (Oum), nominis Dei, secundum eorum quatuor status, comparatio. Quatuor [x] pranou (Oum) matrai, distributive filum quo omne in natura, textum; ens seipsum dans; scientia, sine secundo; vicinum, testis.
***
N.° CLXXXI.
Pag. 454, lin. 9, 10, 11: cum absolutione (ad finem) pervenit [Oupnek’hat] Nersing’heh atmai, quod excessum (infinitatem) temporis habet (ke nehaiet vakt darad), et terminus graduum unificationis, et scientiae mysticae .... est (o montehai marateb tohid o tossouf ast).
Agiturne de materia in Oupnek'hat Nersing’heh atma tractata, vel aetate compositionis? primum, ab origine mundi: secundum, antiquissimum, sed e tribus primis Beid excerptis posterius; cum quatuor Beidha ultimum sit Athrban Beid, unde Nersing’heh atma desumptum.
At vero [x] Oupnek’hat unicitatem Entis docentium catalogo 1 [De Ente illo supremo, cuncta in se absorbente, Indi intelligerent, quod sic dicitur, in coelesti prece, supremo magistro edocente, de Patris regno: Pater noster .... adveniat regnum tuum .... panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie ([x]. Matth. VI, 9, 11.) Deus primum, solum; caetera, hominl, hoc in mundo, necessaria, secundum, subsidiaria, vere nulla.] isto [x] Nersing’heh atma, Ieonis omnia deorsum ferentis, in se absorbentis, nullum aptius, rei convenientius finem poterat imponere: nec mirum in Institutes of Menu, antiquissimo monumento, generaliter [x] Oupnek’hata saepius laudari, ut opus sacrum inprimis legendum commendari.
"With various modes of devotion, inquit [x] Institutes redactor 2 [Institutes of Hindu law or the Ordinances of Menu, according to the Gloss of Culluca, comprising the Indian system of duties religious and civil; verbally translated from the original Sanscrit, with a preface, by Sir Will. Jones, Ch. 2, on education; or on the sacerdotal class and the first order. Edit. 1796, N.° 165, 140, p. 38, 35, Works of Jones. T. 3. pag. 106, 102.], and with austerities ordained by the law, must the whole Veda be read, and ABOVE ALL THE SACRED UPANISHADS (OUPNEKHATS), by him, who has received a new birth."
Qui enim mysticam et contemplativam [x] Institutes partem attente perpenderit, cum Oupnek’hat, praecipue quod ad entis unicitatem, et intimam hominis cum unico Ente communionem in id demersionem, istius pretiosi libri doctrinam apprime concordare, facile deprehendet: quemadmodum quatuor sensus a criticis S. scripturae commentatoribus admissos; scilicet, litteralem, allegoricum, moralem et anagogicum (quo ea, quae fiunt in terris, significant ea, quae fiunt in coelis 1 [ ]),
FN: Nic. Le Gros, S. T. D. et Eccles. Rhem. Canonici, Tractatus Theologicus de scripturoe sacroe sensu multiplici (1760), p. 4, 17, 19, 20, 22, 25. Opusculum aureum, sicut omne quod e pii et docti illius theologi manu egressum: in quo clare et dilucide veram Ecclesiae, SS. Patrum, ipsius S. scripturae, in textus sacri interpretatione tradit methodum; modo quidem scholastico, proinde asperiusculo, sed qui objecta et responsa, ordine, pressim, litteraria quadam adhibiti, verbis technicis, luctatione, offerendo, discutiendo, obscuritatem, caliginem, didactica ratione, tutius, longius pellit, solidamque rerum notitiam menti altius imprimit.
Brevis istius compositionis versionem Gallicam cum notis, utile visum est, ad calcem addere ejusdem theologi operis eximii, latine scripti anno 1728, et editi (Tractatus dogmaticus et scholasticus de Ecclesia, 2 Tom. in 8.°) anno 1782; quod jam, quatuor constans voluminibus in 4.° (unoquoque 600 circiter pag.), typis mandari queat, sub titulo
"Traite dogmatique et scholastique de l'Eglise, traduit du latin de M. Le Gros, Chanoine de l'Eglise de Reims, Docteur de la faculte de theologie de cette ville, et Professeur en theologie au seminaire du clerge de Hollande a Amersfort:
"Augmente de quelques additions de l'editeur (ex apographo abbatis Du Pac de Bellegarde,) et accompagne de notes theologiques, historiques et critiques; dans lesquelles les questions traitees par l'auteur sont presentees sous un nouveau jour, ses raisonnemens developpes, et qui offrent sur la matiere de l’Eglise, pour l'Orient et l'Occident, au sacre et au prophane, touchant les faits et les opinions, un ensemble qui renferme 1800 ans, par Anquetil du Perron, disciple de l'auteur, en 1750, a Rhinweck, pres d'Utrecht, en Hollande; depuis, voyageur aux grandes Indes, ancien pensionnaire et directeur de la ci-devant academie royale des inscriptions et belles-lettres. (Quo semel est imbuta recens servabit odorem Testa diu. Horat.)"
Tractatus theologicus duobus primis voluminibus continetur; notoe, duobus ultimis. Extincta ferme dici possunt, in Gallia, mores et relligio. In Bacchanalibus anni 1802, tribus ultimis diebus (dominic. lun. et mart.), vestitu, gestu et cantu, modo ecclesiastico, modo turpi et obscaeno, a larvatis, tuente militari politioe turma, ipsa etiam Christianismi sacra (Eucharistiae distributio) mimice et publice, per compita et vicos, Parisiis fuerunt simulata et derisa. Mali excessus aliquando finem praenuntiat. Deus semper idem, summe potens, et summe benignus. Nil proinde desperandum. At spissis involuta tenebris jacet Ecclesiae materia, praesertim quod ad hierarchicam administrationem, curioe Romanoe proetentiones, schisma generale vel particulare. Luctuosis istis temporibus, ubi duplici servitute, temporali ab administratione, spirituali a curia Romana (vide allocutionem [28 maii 1802] PII VII. Monit. 19 prair. an 10, p. 1065), pressa gemit Christiana relligio, ubi doctor nullus, nullus propheta in Israel, nihil forte magis ad bonum publicum, reipublicae pacem, veterum principiorum reditum, faceret, quam fidi aequi ac eruditi theologi D. Le Gros, qualem propono, de Ecclesia tractatus. Manuscriptum, curas meas, laborem meum simpliciter offero, nihil inde lucri sperans, nihil absolute requirens. Relligiosum, pium aliquem animum ad faciendas impressionis impensas, incitare dignetur Deus O.M!
in [x] Beidha, et eorum doctrinae; data in Oupnek’hat expositione, reperiet genuinae Indicorum monumentorum significationis et notionis sedulus, eruditus, sagax et sapiens inquisitor.
Coronidis loco sit quod in iisdem Institutes legitutur: 1 [Ibid. ch. the 12, on transmigration and final beatitude, N.° 125, 126, edit. 1796, p. 362. Works of Jones, T. 3, pag. 461, 462.]
"Thus the man, who perceives in his own soul the supreme soul present in all creatures, acquires equanimity towards them all, and shall be absorbed at last in the highest essence, even that of the almighty himself.
"Here ended the sacred instructor, and every twice born man, who attentively reading this Manava sastra, promulgated, by Bhrigu (e primoribus Indorum doctoribus), shall become habitually virtuous, will attain the beatitude which he seeks."
Mihi autem veritatis inprimis studioso, viriumque debilium conscio, cum oratore philosopho, qui quidem peragenda annunciat ego autem peracta commemoro, liceat hic dicere 1 [Cicero, Tustulan. quaestion. lib, 1, cap. 9 (1562), fol. 12 verso.]: [x] Oupnek'hata ut potui explicavi, nec tamen quasi Pytius Apollo, certa ut sint et fixa quoe dixerim, sed ut homunculus unus e multis, probabilia conjectura sequens: ultra enim quo progrederer, quam ut probabilia viderem non habui. Certa dicant ii, qui et percipi ea posse dixerint, et se sapientes esse fuerint professi.
Parisiis, 8 martii 1802.
